Wycena siedlisk przyrodniczych jest złożonym procesem, wymagającym dużej wiedzy i doświadczenia w zakresie rozpoznawania typów siedlisk przyrodniczych i gatunków dla niego charakterystycznych. Dotychczas w Polsce stosowano różne metody, czasem niedostosowane do warunków siedliskowych danego terenu. Jednym z takich przykładów niepełnej wyceny siedlisk przyrodniczych może być określanie wartości parków narodowych, polegającej na wyliczeniu wartości przy pomocy ilości oraz ceny 1 m3 drewna. Tak, więc, wartość np. Białowieskiego Parku Narodowego o powierzchni 10 517 ha, przy zapasie drewna 4287 tyś m3 i średniej cenie drewna 187 zł/m3, wynosi zaledwie 7,62 zł/m2 (1). Natomiast stosując metodę opracowaną w Czechach, a którą posługuje się ComreyLab wartość siedliska wyniosłaby 66,87 zł/m² (2) . Należy zatem przyjąć, iż ta wartość jest bliższa rzeczywistym kosztom ekosystemu pierwotnej puszczy. Przykład Białowieskiego Parku Narodowego wskazuje, że dobór odpowiedniej metody wyceny ma duże znacznie w przedstawianiu aktualnych i prawdziwych kosztów poniesionych przez biogeosystem.

Metoda ta może być zastosowana przy wariantowaniu inwestycji liniowych, w doborze metody rekultywacji terenu zdegradowanego, przy wycenie przyszłych inwestycji, zwłaszcza tych przebiegających przez obszary prawnie chronione. Wprowadzenie wyceny przyrodniczej pomogłoby zapobiegać konfliktom społecznym i ograniczyć straty w środowisku naturalnym, w wyniku niewłaściwych działań inwestycyjnych. Wycena może się stać idealnym narzędziem w podejmowaniu decyzji administracyjnych.

Ze względu na duże podobieństwo siedliskowe pogranicza czeskiego do polskiego metoda może być zaadoptowana na polskie warunki.

ComfreyLab zastosowała metodę wyceny siedlisk przyrodniczych w doborze metody rekultywacji terenu pogórniczego KWK „Krupiński” w Suszcu, przy wariantowaniu przebiegu drogi S1 od węzła „Mysłowice –Kosztowy” do węzła „Suchy potok” oraz wariantowaniu inwestycji Małej Elektrowni Wodnej.

(1) – Pierzchała Ł. 2013. Ochrona przyrody a rozwój gospodarczy – konflikty i zbieżności (wycena siedlisk przyrodniczych), GIG, Katowice, dn. 15 lutego 2013 r. [prezentacja PowerPoint], http://www.azr.gig.eu/node/9.

(2) – Seják, J., Dejmal, I. a kol, 2003. Hodnocení a oceňování biotopů ČR, Český ekologický ústav, Praha.