Etnobotanika jest dziedziną nauki interesującą się miejscem i znaczeniem roślin w kulturze ludzkiej, badającą wzajemne interakcje zachodzące w dynamicznym ekosystemie pomiędzy roślinami i ludźmi. Słowo etnobotanika składa się z dwóch członów „Etno” czyli właściwy danej grupie społecznej oraz „botanika” nauka o roślinach, ich użytkowaniu i uprawie. Pojęcie „etnobotanika” („ethobotany”) po raz pierwszy w 1895 roku wprowadził John W. Harshberger botanik z University of Pennsylvania. Jednakże, w literaturze naukowej można znaleźć wcześniejsze wzmianki na temat obserwacji terenowych poczynionych przez odkrywców, misjonarzy, przyrodników, antropologów i botaników, których celem było badanie roślin użytkowych. Za pierwsze europejskie dzieło o charakterze etnobotanicznym uznaje się De Materia Medica, napisane w 77 roku naszej ery przez Discoridesa, opisujące 600 gatunków roślin z obszaru śródziemnomorskiego wraz z ich oddziaływaniem na człowieka. Pośród wielu europejskich uczonych mających duże znacznie dla rozwoju entobiologii nie można pominąć Carla Linnaeusa i jego podstawy systematyki roślin i zwierząt. Z polskich badaczy można wymienić Józefa Gajka, którego badania są unikatowe na skalę światową i stanowią ważny element w dorobku naukowym polskiej etnobiologii.

Szacuje się, że 25 do 50 % stosowanych lekarstw na świecie pochodzi z naturalnych produktów roślinnych lub zostało rozpoznanych i skomponowanych dzięki ludowemu kontekstowi ich znaczenia. Dzięki badaniom etnobotanicznym odnaleziono wiele nowych substancji chemicznych wykorzystywanych w medycynie, energetyce, inżynierii i kosmetologii.

ComfreyLab w swoich projektach ogrodów botanicznych, sensorycznych i naturalistycznych wykorzystuje elementy etnobotaniki.